Bestemming bijna bereikt

Na een lange reis zijn Jon en ik veilig in Kitgum aangekomen. Morgen zullen wij doorreizen naar Karenga. De planning was om dit vandaag te doen, maar de auto is kapot en die is morgen pas klaar. De reis liep ondanks wat vertraging prima. In Istanbul was de wachttijd gelukkig niet zo lang. Ik heb ook al kennisgemaakt met een Ugandees. Maar ik hoop niet dat alle Ugandezen zoals mijn vliegtuigstoelbuurman zijn, maar vooral niet zo ruiken. Aangezien ik de 8 uur durende reis van Istanbul naar Entebbe in zijn stink zweetvoeten lucht heb gezeten. Ik ben echt wel wat gewend wat stinkvoeten betreft(Lees vroeger tijdens vakanties een tentje gedeeld met mijn boer), maar dit sloeg echt alles. Oja en ik ben ook nog een andere Ugandees tegengekomen maar deze kwamen we al tegen toen we net 5 minuten in Oeganda waren en deze lag dood op de weg. Iedereen liet hem gewoon liggen, echt bizar.

Maar verder was de reis prima, en vooral het eten. Want wat waren die vliegtuigmaaltijden lekker, en ja dit meen ik serieus. Lekker stukje vlees en vis. Een luxe voor een student als ik. Zo kon ik mooi mezelf nog even volstoppen met een fatsoenlijke maaltijd, want eten is heel belangrijk zegt mijn vader altijd. Dat dacht turkisch airlines gelukkig ook want wij kregen maarliefst 2x avondeten + een stukje cheesecake die zo machtig was dat mijn maag dit de komende weken nog aan het verteren is.

Een vliegreis is voor een topografiemaniak als ik een van de mooiste dingen die er is. Steden zoals Istanbul en Khartoem en besneeuwde bergketens zien er vanuit de lucht prachtig uit. De gedachte dat ik dit nog een keer ga meemaken maakt mij blij. Maar voor het zover is ga ik nog heel veel avonturen beleven in Uganda. Waar ik uiteraard (als er af en toe internet is) over zal schrijven. Maar eerst de bestemming nog bereiken...