Beautiful and crazy Karenga

Karenga, we’ve made it! Na een lange reis zijn Jon en ik iets meer dan een week geleden op een donkere zaterdagavond aangekomen in Karenga, en nu schrijf ik dit blog met uitzicht op een uitgestrekte savannevlakte. Karenga ligt echt bijna aan het einde van de wereld en bovendien zijn wij hier de enige mzungu’s(Blanken).

De eerste 2 dagen hebben wij de staff van de Buffalo base en wat locals leren kennen. Ik probeer uiteraard om de namen zo snel mogelijk uit mijn hoofd te kennen maar dit is erg moeilijk, want alle Oegandezen hebben nauwelijks haren op hun hoofd en ze lijken dus allemaal als 2 druppels water op elkaar. Maar wat is het hier prachtig. Karenga ligt tussen een hele grote savannevlakte en een kleine bergketen in. Twee dagen na onze aankomst zijn we daarom ook de dichtstbijzijnde berg opgewandeld samen met onze gids Opio. Op de top had je een geweldig uitzicht over de savannevlakte. Helaas was het niet heel helder omdat er in de buurt wat bosbranden zijn, maar alsnog kon je heel ver weg kijken. Onze gids Opio is een expert in het vinden van eten in de natuur. Hij weet overal wat eten te vinden en zo hebben we al overheerlijke mierenhoning op. Zowel het eten als de wandelingen smaken naar meer.

Dag 3 na onze aankomst zijn we voor het eerst op Jubilee secondary school geweest. Father David heeft ons hier geïntroduceerd. Father David is een goedlachse man die zowel aardrijkskunde leraar als priester is. De decaan verwelkomde ons hartelijk. Hij nam ons mee door de hele school en introduceerde ons bij elke klas. Hierbij bleef hij benadrukken hoe speciaal het wel niet was dat er twee Nederlanders uitgerekend op Jubilee terecht waren gekomen. Het was volgens hem een geschenk van god en bij alles wat wij zeiden werden de leerlingen dolenthousiast en kregen wij een groot applaus. Tja, zo voel je je wel een beetje speciaal. Wat ook wel grappig was, was dat bij de eerste introductie van een klas onze specialiteit volgens de decaan alleen nog aardrijkskunde was, maar bij de 10de en laatste klas waren wij ineens specialist in Aardrijkskunde, Geschiedenis, Voetbal, Volleybal, ICT en computer.

Na deze eerste kennismaking met de scholieren hebben wij ook nog alle docenten ontmoet en werd er meteen een meeting gepland om dezelfde dag nog plannen te maken. Uiteraard begon deze meeting pas toen wij persoonlijk iedereen bij elkaar gingen halen en een uur later want dit is tenslotte Afrika. Tijdens deze meeting zijn er wat afspraken gemaakt over welke onderwerpen wij gaan geven. Dit is nog steeds niet helemaal duidelijk maar wat wel al duidelijk is, is dat ik het schoolvoetbalteam zal gaan trainen voor de nationale coca cola schoolcompetitie. Best leuk voor erbij natuurlijk, maar er zijn ook werkzaamheden voor de Buffalo base te doen.

Het schoolsysteem in Uganda lijkt wel een beetje op het Nederlandse schoolsysteem. Je hebt Senior 1 t/m 4 en je kan hierna nog doorgaan als je slim genoeg bent naar senior 5 en 6. Als je senior 6 hebt afgerond mag je naar de universiteit. Wat wel heel anders is, is dat ze hier kinderen slaan. Zo hebben wij al gezien dat er leerlingen in de leraren kamer werden geslagen met de platte kant van een machete. Voor ons schokkend, maar het is daar de normaalste zaak van de wereld. De leeftijd van leerlingen varieert van 15 tot 25 jaar.
De lessen bestaan voornamelijk uit het opdreunen van feiten en rijtjes. De leraar is de hele tijd aan het woord en de kinderen schrijven dingen in hun schrift. Dit gaat op een manier die te vergelijken is met het afnemen van een dictee. De leraar noemt de zin en de leerlingen schrijven het na. Het is heel interessant om te zien dat aardrijkskunde leraren geen kaarten hebben voor de topografie, maar in plaats daarvan tekent hij uit zijn hoofd een hele kaart op het bord. Hierin zijn de docenten dus erg creatief.

Voor de Buffalo base zullen Jon en ik wandelingen uit gaan zetten en wij zullen de lokale stammen in kaart brengen en hier een overzichtelijke digitale kaart van maken. De combinatie van het lesgeven, excursies opzetten en onderzoek doen in een prachtig gebied vol met wilde dieren zullen dit verblijf erg aangenaam maken.

Hieronder nog even wat feitjes over Karenga:

- Er is geen stroom in het dorp.(Buffalo base heeft dit wel voor een paar uur dankzij zonnepanelen)
- Alcohol is hier een heel groot probleem. Iedereen is de hele dag dronken door het lokale drankje en zakjes gin. Kinderen krijgen als ontbijt zelfs alcohol omdat de ouders denken dat dit voedzaam is. Het gevolg hiervan is dat er heel veel domme kinderen en kinderen met een hersenafwijking hier rondlopen.
- Er is geen internet, maar wel mobiel bereik. Soms is er ook geen mobiel bereik want dan heeft de provider geen zin om de diesel bij te vullen om de zendmast draaiende te houden.
- Er is in het gebied rond Karenga heel veel jaren oorlog geweest , maar in 2006 is iedereen ontwapend en nu is het er heel veilig.
- Bijna heel het dorp bestaat nog uit kleine ronde hutjes van leem of klei met een rieten dak
- Het hoofd van de politie en het hoofd van het leger in deze regio zijn rare corrupte mannen die bijna non stop dronken zijn.

Al met al is het hier prima vertoeven al voelt het wel als het einde van wereld. Maar gelukkig gebeurt er meer dan genoeg en is er geen tijd om je te vervelen want het is hier echt heel mooi. Ik weet het nu echt zeker: dit is nu al een groot leerzaam avontuur.


ps. Als internet beter is zal ik ook wat foto's plaatsen