Ups and Downs
Door: Willem
Blijf op de hoogte en volg Willem
03 Mei 2015 | Kenia, Mombassa
Long time no blog. Dus tijd voor een update vanuit jawel , Kenia!
Afgelopen periode was een periode van uitersten.
Zo was er eerst natuurlijk het kampioenschap van de mooiste club van Gelderland. Dit is uitgebreid gevierd in Karenga en omstreken. Vrolijkheid en blijheid troef. Natuurlijk had ik ook een klein beetje heimwee dat ik dit niet in Nijmegen mee kon vieren. Volgend jaar maar weer kampioen worden zal ik zeggen. Dan sta ik uiteraard helemaal vooraan. Maar hierna kreeg ik niet zo’n leuk bericht…Helaas kreeg ik de zaterdag de week erna het verschrikkelijke nieuws dat er iemand uit mijn familie onveracht is overleden. Plots merk je dan hoe afgelegen Karenga en hoe ver weg Oeganda eigenlijk is…Deze tijd was vanzelfsprekend een niet zo’n leuke tijd. Jon was net een paar dagen naar de andere kant van het land vertrokken met zijn vriendin. Daar zit je dan, in the middle of nowhere en niemand van ongeveer een vergelijkbare cultuur die je snapt. Ik heb daarom toen ook besloten om vervroegd naar Kampala te reizen en vanuit daar geprobeerd de reis voor mijn ouders voor een gedeelte om te boeken. Want het plan was dat mijn ouders die woensdag hierheen zouden komen om mij te bezoeken. Gelukkig is het gelukt om de reis om te boeken, en daardoor konden mijn ouders de dag na het afscheid van mijn oom hierheen reizen en zo alsnog (weliswaar ingekort) Oeganda bezoeken. Het is een apart gevoel dat je niet bij je familie kan zijn om ze te steunen tijdens deze moeilijke tijd, of dat je het afscheid niet bij kan wonen en zo dus eigenlijk helemaal geen afscheid neemt van iemand. Gelukkig heb ik hele lieve familie en vrienden die mij afgelopen tijd vanuit Nederland en Oeganda gesteund hebben. Na deze periode van verdriet was het tijd om mijn ouders te ontvangen.
Verdriet maakte plaats voor vrolijkheid en een glimlach. Het is geweldig om je ouders dit fantastisch mooie land te laten zien. Samen met Jon en Joyce hebben we door Oeganda gereisd, en uiteraard zijn we een paar dagen in Karenga gebleven om te laten zien wat ik nou eigenlijk allemaal doe zo ver weg van huis. Zowel de leerlingen als de leraren vonden het heel leuk om mijn ouders te ontmoeten en ze kregen een rondleiding door de hele school. Het was een vermoeiende maar hele leuke trip. Oja en hierna hebben we met alle Nederlanders in de woning van ambassadeur nog flink Koningsdag gevierd!
Om hiervan bij te komen hebben Jon en ik maar een reisje naar Mombasa in Kenia geboekt. 23 uur in de bus van Kampala naar Mombasa, inclusief een overstap in Nairobi(hoofdstad van Kenia) op een donker en angstaanjagend busstation in het holst van de nacht. Door de terreurdreiging zijn de luxe hotels en resorts hier nu spotgoedkoop. Vandaar dat Jon en ik nu 4 nachten slapen in een kamer met uitzicht op het zwembad, palmbomen en natuurlijk de Indische oceaan. Ik schrijf dit blog nu met in mijn achterhoofd dat wij hier nog 3 dagen maximaal kunnen relaxen. Morgen gaan we met dolfijnen zwemmen en heel misschien met walvishaaien. Uiteraard voor een prikkie. Van de dreiging merk je, met name als je onderweg bent best veel. Er zijn veel road blocks en er is veel politie. Over een paar dagen zullen wij de draad weer oppakken en een lange reis terug naar Karenga maken. Uiteraard is er nog heel veel te doen op de school en voor Buffalo Base. Maar eerst eet ik mijn kokosnoot op en ga ik nog even snorkelen. Tot de volgende keer!
ps. Natuurlijk heb ik er weer wat foto's bijgestopt!
Afgelopen periode was een periode van uitersten.
Zo was er eerst natuurlijk het kampioenschap van de mooiste club van Gelderland. Dit is uitgebreid gevierd in Karenga en omstreken. Vrolijkheid en blijheid troef. Natuurlijk had ik ook een klein beetje heimwee dat ik dit niet in Nijmegen mee kon vieren. Volgend jaar maar weer kampioen worden zal ik zeggen. Dan sta ik uiteraard helemaal vooraan. Maar hierna kreeg ik niet zo’n leuk bericht…Helaas kreeg ik de zaterdag de week erna het verschrikkelijke nieuws dat er iemand uit mijn familie onveracht is overleden. Plots merk je dan hoe afgelegen Karenga en hoe ver weg Oeganda eigenlijk is…Deze tijd was vanzelfsprekend een niet zo’n leuke tijd. Jon was net een paar dagen naar de andere kant van het land vertrokken met zijn vriendin. Daar zit je dan, in the middle of nowhere en niemand van ongeveer een vergelijkbare cultuur die je snapt. Ik heb daarom toen ook besloten om vervroegd naar Kampala te reizen en vanuit daar geprobeerd de reis voor mijn ouders voor een gedeelte om te boeken. Want het plan was dat mijn ouders die woensdag hierheen zouden komen om mij te bezoeken. Gelukkig is het gelukt om de reis om te boeken, en daardoor konden mijn ouders de dag na het afscheid van mijn oom hierheen reizen en zo alsnog (weliswaar ingekort) Oeganda bezoeken. Het is een apart gevoel dat je niet bij je familie kan zijn om ze te steunen tijdens deze moeilijke tijd, of dat je het afscheid niet bij kan wonen en zo dus eigenlijk helemaal geen afscheid neemt van iemand. Gelukkig heb ik hele lieve familie en vrienden die mij afgelopen tijd vanuit Nederland en Oeganda gesteund hebben. Na deze periode van verdriet was het tijd om mijn ouders te ontvangen.
Verdriet maakte plaats voor vrolijkheid en een glimlach. Het is geweldig om je ouders dit fantastisch mooie land te laten zien. Samen met Jon en Joyce hebben we door Oeganda gereisd, en uiteraard zijn we een paar dagen in Karenga gebleven om te laten zien wat ik nou eigenlijk allemaal doe zo ver weg van huis. Zowel de leerlingen als de leraren vonden het heel leuk om mijn ouders te ontmoeten en ze kregen een rondleiding door de hele school. Het was een vermoeiende maar hele leuke trip. Oja en hierna hebben we met alle Nederlanders in de woning van ambassadeur nog flink Koningsdag gevierd!
Om hiervan bij te komen hebben Jon en ik maar een reisje naar Mombasa in Kenia geboekt. 23 uur in de bus van Kampala naar Mombasa, inclusief een overstap in Nairobi(hoofdstad van Kenia) op een donker en angstaanjagend busstation in het holst van de nacht. Door de terreurdreiging zijn de luxe hotels en resorts hier nu spotgoedkoop. Vandaar dat Jon en ik nu 4 nachten slapen in een kamer met uitzicht op het zwembad, palmbomen en natuurlijk de Indische oceaan. Ik schrijf dit blog nu met in mijn achterhoofd dat wij hier nog 3 dagen maximaal kunnen relaxen. Morgen gaan we met dolfijnen zwemmen en heel misschien met walvishaaien. Uiteraard voor een prikkie. Van de dreiging merk je, met name als je onderweg bent best veel. Er zijn veel road blocks en er is veel politie. Over een paar dagen zullen wij de draad weer oppakken en een lange reis terug naar Karenga maken. Uiteraard is er nog heel veel te doen op de school en voor Buffalo Base. Maar eerst eet ik mijn kokosnoot op en ga ik nog even snorkelen. Tot de volgende keer!
ps. Natuurlijk heb ik er weer wat foto's bijgestopt!
-
04 Mei 2015 - 00:15
Ineke Willem:
wat leuk om te lezen hoe het et gaat daar wat een andere wereld daar wat droevig hecwillem de dood van een oom. leg ons maar goed in de watten gelegd a ha. leuk dat je ouders ercwaren super zeg. wat mis je van hier gagelslag pindakaas? hier bij deze klokjes alles okee waar wij blij mee zijn . willem geniet en kijk goed uit dikke kus van ineke en willem -
11 Mei 2015 - 11:20
Mart De Beer:
Prachtige foto's, Willem. En een land van uitersten, maar dat had ik me al bedacht!
Groetjes, Mart de Beer van de SSgN -
11 Mei 2015 - 11:24
Mart De Beer:
Ook nog gecondoleerd met het verlies van je familielid. Als je dan daar in je eentje zit, worden de contrasten nog groter.
Groetjes,
Mart de Beer -
19 Mei 2015 - 09:03
Kees-Jan:
Waarschijnlijk ben je al terug uit Kenia (late reactie van mij) en is alles goed gegaan. Heb je wat gemerkt van de dreiging in Kenia? Mooi dat je in jouw gedeelte van Oeganda rustig en veilig zit...
Groetjes,
Kees-Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
