De Lion King en cultuurverschillen

Ingeburgerd, ja dat zijn Jon en ik inmiddels wel. We zijn nu al meer dan een maand in Oeganda en maken deel uit van het dagelijks leven. Al vinden de dorpsbewoners ons en onze mzungu gewoontes nog steeds bijzonder. Zo schrijf ik dit blog nu op de veranda voor de Buffalo base met 10 kleine kinderen meekijkend over mijn schouder.. Het begint bijna een gewoonte te worden dat je in Karenga en de dorpen eromheen een attractie bent. Zowel jong als oud zwaaien naar je en vragen hoe het met je gaat.

Een week geleden waren Jon en ik in een dorp waar nog nooit een blanke was geweest. Jon en ik waren dus de eerste blanken ooit in dit dorp, het gevolg was wel dat sommige kinderen in het dorp zo erg schrokken van deze rare wezens dat ze hard moesten huilen.
Maar ook in Karenga zelf kijken ze nog raar van ons op. Vooral wanneer wij onze sportschoenen aantrekken en een rondje gaan hardlopen. Ik dacht eerst dat ze raar opkeken van mijn N.E.C. shirt, totdat wij de vraag kregen: ‘Mzungu, why are you running?’ en ‘Mzungu you know you’re running?’ Het is hier dus ongebruikelijk om hard te lopen. Wanneer wij ons rondje over de savanne doen krijgen we bijna altijd ook gezelschap van een dozijn kinderen die gedurende een kilometer achter ons aanrennen. Het moet vast een leuk beeld opleveren: 2 grote blanken jongens die over de savanne zwoegen met een stel kids erachteraan die door het dolle heen zijn.

De verschillen in cultuur zijn hier nogal groot. Soms kan je het wel vergelijken met het voormalige tv programma Groeten uit de Rimboe. Zo krijg je vragen als, hoe ziet een vliegtuig eruit? en wanneer je dan een foto van boven de wolken laat zien krijg je de vraag, oh ben je gewoon uit het raampje gaan hangen om deze foto te maken? Er zijn te veel situaties vergelijkbaar met deze om op te noemen, maar het zorgt voor de nodige hilariteit.

Jon en ik proberen de lokale mensen natuurlijk een beetje kennis te laten maken met onze cultuur, maar wij offeren ons natuurlijk ook op om de lokale cultuur ze goed mogelijk te leren kennen. Zo hebben we ook al een kroegentocht in Karenga gedaan: Van drinking group naar drinking group, van vies drankje naar nog viezer lokaal gebrouwen drankje. Er zijn verschillende dingen beschikbaar in Karenga. Al deze drankjes hebbe wel wat gemeen: ze bezorgen je vooral hoofdpijn en veel toiletbezoekjes en zijn niet te zuipen. Maar de locals vinden het geweldig als je je aansluit bij hun groep en meedrinkt.

Natuurlijk zijn er ook weer lessen gegeven. Zo heb ik 2 klassen wat bijgebracht over Nederland en het watermanagement van Nederland. Nu weten de kinderen hier ook wat het deltaplan is en wat dijken en polders zijn. Het is erg leuk om dit uit te leggen aan kinderen die vaak nog nooit hun eigen dorp zijn uitgeweest. De interesse van de leerlingen in een ander land is erg groot en de wil om dingen te leren is gigantisch. Dit is iets wat je in Nederland soms nog weleens mist. Al kwam ik erachter dat ze hier nog kaarten gebruiken van Nederland waar de Zuiderzee nog opstaat. Deze kaarten zijn dus nog voor 1932 en ze gebruiken kaarten waar Duitsland nog is opgesplitst in West en Oost-Duitsland. De leerlingen moeten vooral rijtjes met feiten leren. Zo stond er eerst in de Syllabus dat alle oude Nederlanders in de zomer naar Benidorm gaan…Een van de dingen wat de leerlingen vervolgens over Nederland konden vertellen was dus dat alle oude Nederlanders naar Benidorm gaan.

Qua wandelingen hebben wij ook weer het een en ander gedaan. Hier ligt nu nog even de prioriteit omdat het makkelijker is om paden aan te leggen voordat het regenseizoen begint en dit kan elk moment beginnen. Zo zijn er weer veel toppen bereikt en is er veel geklauterd. Ik vraag mezelf soms wel hardop af of ik wel echt van de aap afstam. Ik zie onze gids en zelfs Jon soms zo eenvoudig op een rots klimmen, en dan kom ik erachteraan met mijn houterige lichaam om er vervolgens, na wat dappere pogingen, achter te komen dat ik de rots niet eens opkom . Ach, er moet iemand zijn die vanaf de grond foto’s moet maken. We zijn de laatste tijd veel routes aan het uitzoeken en ontdekken. Zo zijn we bijvoorbeeld op zoek gegaan naar grotten waar een grote slang schijnt te leven en naar de bron van een rivier. Heel avontuurlijk en leuk om te doen.

Tot slot zijn we ook eindelijk voor het eerst Kidepo National park in geweest. Er is helaas nog steeds geen auto maar we konden met een stel hele aardige toeristen mee het park in. En wat was het mooi, ik waande me echt in de film de Lion King. Een prachtig uitgestrekt steppe landschap met heel veel olifanten, buffels, zebra’s, giraffes, antilopen, wilde zwijn, bavianen en nog veel meer. De leeuwen zijn bang voor de olifanten dus die lieten zich helaas niet zien deze keer, maar ik denk dat ik Simba, Mufasa of Scar nog wel tegen ga komen de komende keren. Jon heeft ze inmiddels al gezien, maar wegens ziekte kon ik 2 dagen niet mee naar Kidepo en een wandeling naar een speciale stam.

Deze keren zullen misschien wel plaatsvinden wanneer N.E.C. al kampioen is, want dat komt nu toch wel heel dicht bij. Tijd dus om hier wat mensen het clublied aan te leren en in het rood/groen/zwart te steken. Het resultaat zullen jullie in het volgende blog wel zien!

Bye!


ps. Ik heb uiteraard ook weer wat foto's online gezet!